Η οστεοχόνδρωση χωρίζεται σε διαφορετικούς βαθμούς, στάδια και χαρακτηριστικά. Αυτό γίνεται για να καθοριστεί το βέλτιστο θεραπευτικό σχήμα. Είναι σημαντικό να προσδιοριστεί σωστά ο βαθμός της βλάβης, το εύρος και ο επιπολασμός των συμπτωμάτων.
Ταξινόμηση της οστεοχονδρωσίας σύμφωνα με τον κώδικα ICD-10
Η οστεοχόνδρωση έχει τον αριθμό M42 σύμφωνα με την ταξινόμηση ICD-10. Ανάλογα με τον εντοπισμό, οι ακόλουθοι αριθμοί προστίθενται μετά την τελεία για να προσδιοριστεί η τοποθεσία και η ποικιλία:
- 0 - εμπλοκή πολλαπλών θέσεων, νεανική οστεοχόνδρωση (έως 20 ετών).
- 1 - περιοχή του πρώτου, του δεύτερου αυχενικού σπονδύλου, του ινίου, της οστεοχόνδρωσης των ενηλίκων.
- 2 - λαιμός?
- 3 - ζώνη του λαιμού και του στήθους.
- 4 - στήθος?
- 5 - περιοχή των οσφυϊκών-θωρακικών τμημάτων της σπονδυλικής στήλης.
- 6 - κάτω πλάτη?
- 7 - ζώνη του οσφυοϊερού.
- 8 - ιερό με κόκκυγα.
- 9 - Δεν είναι δυνατός ο προσδιορισμός της τοποθεσίας.
Σύμφωνα με αυτή την ταξινόμηση, είναι δυνατό να διευκρινιστεί μόνο ο επιπολασμός της νόσου σε ορισμένα τμήματα, τμήματα. Όμως ο ίδιος ο γιατρός καθορίζει τα στάδια και τους βαθμούς και με βάση αυτά αποφασίζει πώς θα θεραπεύσει τον ασθενή.
στάδια
Πολλοί άνθρωποι μπερδεύουν τα στάδια με τα στάδια ανάπτυξης. Αλλά αν μιλάμε απευθείας για το πρώτο, τότε εδώ δεν μιλάμε τόσο για τα συμπτώματα, αλλά για τις παθολογικές διεργασίες που συμβαίνουν στους ιστούς.
προκλινική
Το προκλινικό στάδιο συνήθως δεν εκδηλώνεται με τη μορφή συμπτωμάτων. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οι παθολογικές διεργασίες στους ιστούς αποκτούν ορμή, προκαλώντας τη σταδιακή καταστροφή των μεσοσπονδύλιων δίσκων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι πρακτικά δεν υπάρχουν κλινικές εκδηλώσεις. Ο ασθενής μπορεί να μιλήσει μόνο για την ταχεία κόπωση ενός συγκεκριμένου τμήματος ή παθήσεων.
Στάδιο δισκογενούς ισχιαλγίας
Σε αυτό το στάδιο επηρεάζεται ο πολφώδης πυρήνας των μεσοσπονδύλιων δίσκων.
Οι εκφυλιστικές διεργασίες συνεχίζουν να εξελίσσονται και οδηγούν σε μεταβολικές διαταραχές.
Αυτό οδηγεί σε νέκρωση και καταστροφή ιστού στην IVD. Υπάρχει παραβίαση της δομής του κολλαγόνου στον ινώδη δακτύλιο, η οποία μειώνει σημαντικά το ύψος του μεσοσπονδύλιου χώρου.
Αυτές οι παραβιάσεις οδηγούν τελικά στην ανάπτυξη αστάθειας στο επηρεαζόμενο τμήμα. Αυτό το στάδιο συνήθως εκδηλώνεται με τοπικούς πόνους που αντιστοιχούν ακριβώς στο πάσχον τμήμα. Περαιτέρω, η ανάπτυξη συμπτωμάτων πόνου αντανακλαστικού τύπου προχωρά. Ως αποτέλεσμα, μιλάμε ήδη για τον ασθενή να μην μπορεί να αντέξει τη συνηθισμένη σωματική δραστηριότητα, αφού νιώθει πόνο και κόπωση.
Αγγειακό-ριζικό στάδιο
Το αγγειακό-ριζικό στάδιο είναι αποτέλεσμα καταστροφής δίσκου. Η παθολογική διαδικασία εκφυλισμού στην πληγείσα περιοχή οδηγεί σε παραβιάσεις του χωρικού προσανατολισμού στον ινώδη δακτύλιο των ινών κολλαγόνου.
Ως αποτέλεσμα, ο δακτύλιος κατακερματίζεται και εμφανίζει κλινικές εκδηλώσεις σε περιοχές με ρωγμές, σήψη και κατάγματα. Ο πολφώδης πυρήνας προεξέχει μέσα από τα δάκρυα, που ονομάζεται κήλη δίσκου. Δεδομένου ότι τέτοιες διεργασίες παραβιάζουν τη στερέωση των σπονδύλων, αναπτύσσεται η παθολογικά εκφρασμένη κινητικότητά τους, η οποία οδηγεί σε εξαρθρήματα και μετατοπίσεις και με τη σειρά του οδηγεί σε τσίμπημα των ριζών των νεύρων και των αιμοφόρων αγγείων.
Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας αρνητικής επίδρασης είναι μια σημαντική παραβίαση της εννεύρωσης διαφόρων τμημάτων.
Ταυτόχρονα, μπορούν να παρατηρηθούν εστίες μουδιάσματος και έντονου πόνου, επιπλέον, διαταράσσεται η διατροφή ορισμένων ιστών.
Η περιοχή του τραχήλου, από την οποία περνούν τα κύρια αγγεία του σώματος, είναι ιδιαίτερα επικίνδυνη από αυτή την άποψη. Η υποξία των ιστών οδηγεί στον σταδιακό θάνατό τους, ο οποίος επηρεάζει πάντα την ανθρώπινη κατάσταση και τη λειτουργικότητα των εσωτερικών οργάνων.
Τις περισσότερες φορές, οι ασθενείς σε αυτό το στάδιο ήδη παραπονούνται για πόνο σε ολόκληρη την πλάτη και τον αυχένα, καθώς οι εκφυλιστικές διεργασίες επηρεάζουν σχεδόν όλα τα τμήματα με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Τα συμπτώματα επιδεινώνονται με την παραμονή στην ίδια θέση για μεγάλο χρονικό διάστημα. Σε αυτό το στάδιο, η ανάπτυξη αισθητηριακών και κινητικών διαταραχών είναι χαρακτηριστική - από κώφωση έως παράλυση.
Η εμφάνιση ουλώδους ιστού στους μεσοσπονδύλιους δίσκους
Στο τελευταίο στάδιο, ο κατεστραμμένος δίσκος αντικαθίσταται από ουλώδη ιστό. Σε αυτό το τελικό στάδιο, οι κίτρινοι και οι μεσόστεοι σύνδεσμοι εμπλέκονται στις παθολογικές διεργασίες. Ο πολφικός πυρήνας αντικαθίσταται από ινώδη χόνδρο ή συνδετικό ινώδη ιστό.
Οι κλινικές εκδηλώσεις αυτού του σταδίου μπορεί να ποικίλλουν. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι πολλά τμήματα εμπλέκονται σε παθολογικές διεργασίες. Και το καθένα από αυτά μπορεί να είναι σε μια φάση ή στην άλλη. Η αστάθεια των σπονδύλων εξαφανίζεται, όπως και ο πόνος στην πλάτη. Η ανεπτυγμένη ίνωση IVD δίνει στη σπονδυλική στήλη σταθερότητα και υποστήριξη ξανά.
Βαθμός
Αν μιλάμε άμεσα για τους βαθμούς, τότε εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι οι προοδευτικές αλλαγές χαρακτηρίζονται από ορισμένα συμπτώματα. Καθορίζεται κατά τη διάρκεια διαγνωστικών διαδικασιών, καθώς και με βάση τη μαρτυρία του ίδιου του ασθενούς.
Πρώτο στάδιο
Σε αυτό το στάδιο, ο μηχανισμός αλλαγής του MTD ξεκινά μόνο. Ο πυρήνας του δίσκου σταδιακά στεγνώνει, παραμορφώνεται και ξεφλουδίζει.
Ο ασθενής μιλάει για κούραση, δυσφορία και μερικές φορές τις πρώτες αισθήσεις πόνου.
Συνήθως εμφανίζονται μόνο υπό σωματική άσκηση. Στο στάδιο 1, η ασθένεια ανταποκρίνεται καλά στη θεραπεία, αλλά η παθολογία σε τέτοιες περιπτώσεις διαγιγνώσκεται εξαιρετικά σπάνια, καθώς τα συμπτώματα εμφανίζονται σπάνια και όχι τόσο έντονα και στη συνέχεια εξαφανίζονται εξίσου γρήγορα.
Δεύτερος όροφος
Ο ιστός του δίσκου συνεχίζει να αποικοδομείται, επηρεάζοντας όχι μόνο τον πυρήνα αλλά και τον ινώδη δακτύλιο. Ο μεσοσπονδύλιος δίσκος χάνει την αντικραδασμική του ικανότητα, γεγονός που αυξάνει την πίεση στα αγγεία και τις νευρικές απολήξεις. Στο στάδιο 2, οι ασθενείς παραπονούνται για αυξανόμενο πόνο. Είναι πιο έντονες με απότομες κινήσεις. Το σύνδρομο πόνου αρχίζει να επηρεάζει τα συνοδευτικά συστήματα.
Τρίτη ενότητα
Ο δακτύλιος καταστρέφεται και ο πυρήνας αρχίζει να προεξέχει μέσα από τις ρωγμές, προκαλώντας τη δημιουργία κήλης μεταξύ των σπονδύλων. Στις 3 μοίρες, όλα τα περιβάλλοντα συστήματα επηρεάζονται αρνητικά. Ο νευρικός και μυϊκός ιστός, τα αιμοφόρα αγγεία υποφέρουν.
Το προσβεβλημένο τμήμα χάνει σταδιακά την κινητικότητά του λόγω της βλάστησης αλλοιωμένου ιστού που γίνεται πιο σκληρός και τραχύς. Ο πόνος γίνεται σχεδόν σταθερός, η φλεγμονή του τμήματος αναπτύσσεται περιοδικά.
τέταρτο στάδιο
Καθώς οι ιστοί των δίσκων αντικαθίστανται από ουλώδη ιστό, τα IVD κλειδώνονται σε μια προκαθορισμένη θέση. Αυτό δημιουργεί μια επώδυνη στάση. Στο στάδιο 4, οι κινητικές λειτουργίες είναι σημαντικά περιορισμένες. Δηλαδή, για να το θέσω απλά, η σπονδυλική στήλη από κινούμενος μηχανισμός μετατρέπεται σε στατική στήλη.
είδος
Περαιτέρω, η υποδιαίρεση γίνεται ανά τύπο. Αυτή η ταξινόμηση περιλαμβάνει τη διαίρεση της νόσου σύμφωνα με έναν συγκεκριμένο εντοπισμό. Συνήθως προσδιορίζεται το τμήμα που επηρεάζεται περισσότερο.
αυχενικό τμήμα
Η περιοχή του λαιμού θεωρείται μια από τις πιο επικίνδυνες. Αυτό εξηγείται από το γεγονός ότι πολλά κορυφαία αγγεία και νευρικές ρίζες διέρχονται από την υπερκινητική περιοχή.
Αντίστοιχα, ο αρνητικός αντίκτυπος είναι μεγαλύτερος στον εγκέφαλο, ο οποίος βιώνει υποξία όταν τα αγγεία σφίγγονται.
Ως αποτέλεσμα, αρχίζει ο ενεργός θάνατος των εγκεφαλικών κυττάρων. Επιπλέον, τα τμήματα που είναι υπεύθυνα για την εργασία των πνευμόνων και της καρδιάς, δηλαδή ο προμήκης μυελός, υποφέρουν ιδιαίτερα άσχημα.
Η οστεοχόνδρωση της αυχενικής περιοχής συνοδεύεται τακτικά από πονοκεφάλους, μειωμένη όραση και ακοή, πονόδοντο, λιποθυμία, ζάλη και υψηλή αρτηριακή πίεση. Η δυσκολία στο γύρισμα του κεφαλιού, το μούδιασμα και ο πόνος στα χέρια υποδηλώνουν επίσης την ασθένεια. Τέτοια συμπτώματα δεν μπορούν να αγνοηθούν, καθώς αυτό υποδηλώνει ήδη την παρουσία των σταδίων 2-3.
θώρακας
Η θωρακική περιοχή δίνει τα περισσότερα συμπτώματα στα όργανα του θώρακα. Το αποτέλεσμα είναι πόνος που ακτινοβολεί στην καρδιά και τους πνεύμονες. Συχνά συγχέονται με πόνο κατά τη διάρκεια καρδιακής προσβολής, καρδιακής προσβολής. Πόνος εμφανίζεται επίσης κατά την εισπνοή ή την εκπνοή. Μετά την αυχενική-θωρακική οστεοχόνδρωση, θεωρείται η δεύτερη πιο σοβαρή. Στην αρχή οποιασδήποτε παθολογίας, υπάρχει κίνδυνος ανάπτυξης πραγματικών παθολογιών του αναπνευστικού και του καρδιαγγειακού συστήματος.
οσφυοϊερή
Η οσφυοϊερή οστεοχόνδρωση θεωρείται η πιο συχνή. Εκδηλώνεται σε όλη τη ζωή.
Τα συνήθη συμπτώματα είναι πόνος στο κάτω μέρος της πλάτης, στα πόδια και στα πυελικά όργανα. Η κινητικότητα του τμήματος είναι σημαντικά περιορισμένη, η οσφυαλγία είναι αισθητή.
Η κακή ροή αίματος που προκαλείται από την παθολογία προκαλεί συμφόρηση στα όργανα του περιτοναίου, γεγονός που οδηγεί σε δυσλειτουργία του ουρογεννητικού συστήματος και του γαστρεντερικού σωλήνα.
Δεν θεωρείται τόσο επικίνδυνη όσο η αυχενική οστεοχονδρωσία, αλλά μπορεί να οδηγήσει σε σημαντικά προβλήματα υγείας.
πολυτμηματικός
Η πολυτμηματική είναι ένας τύπος οστεοχονδρωσίας κατά την οποία παθολογικές διεργασίες εξαπλώνονται σε πολλά τμήματα σε παρακείμενους σπονδύλους. Τα συμπτώματα σχηματίζονται ανάλογα με την πληγείσα περιοχή. Για παράδειγμα, με μια παθολογία στους 3 αυχενικούς σπονδύλους, η αίσθηση της όσφρησης μπορεί να αποτύχει, μπορεί να εμφανιστούν προβλήματα ομιλίας. Με την ήττα 4 σπονδύλων, η κλείδα και ο πήχης μουδιάζουν. 5-7 σπόνδυλοι δίνουν συμπτώματα στο πίσω μέρος του κεφαλιού, στους ώμους, στον αυχένα, στα χέρια.
Η θωρακική περιοχή προσβάλλεται συχνότερα στην περιοχή των 4-5 και κάτω σπονδύλων. Η πλάτη πονάει σχεδόν συνεχώς. Τα συμπτώματα μοιάζουν με μεσοπλεύρια νευραλγία ή καρδιακό πόνο.
Όταν επηρεάζονται τα οσφυϊκά τμήματα, ο έντονος πόνος σε αυτό το τμήμα είναι είτε επώδυνος είτε οξύς. Μπορούν επίσης να υπάρχουν σε εξασθενημένη μορφή σε όλο το μήκος της πλάτης, καθώς και στους γλουτούς και τα πόδια.
Συχνή οστεοχονδρωσία
Αυτός ο τύπος οστεοχόνδρωσης θεωρείται ο πιο σοβαρός, καθώς επηρεάζει πολλά μέρη της σπονδυλικής στήλης, για παράδειγμα, την αυχενική και τη θωρακική μοίρα της σπονδυλικής στήλης ή ακόμα και τα τρία ταυτόχρονα.
Οι γιατροί δεν έχουν ακόμη καταλήξει σε αυτό το στέλεχος, καθώς η ασθένεια μπορεί να ξεκινήσει σε ένα τμήμα και στη συνέχεια να εξαπλωθεί σε γειτονικά τμήματα καθώς εξελίσσεται.
Είναι όμως γνωστό ότι μια τέτοια εκδήλωση δίνει μια ευρύτερη συμπτωματολογία και συχνά επηρεάζει τη λειτουργία ολόκληρου του οργανισμού.
Η οστεοχόνδρωση των αρθρώσεων χαρακτηρίζεται από τη συμμετοχή όχι μόνο της σπονδυλικής στήλης, αλλά και των αρθρώσεων στο σύνολό τους.
Οι τραυματισμοί αναπτύσσονται σε σχέση με τις ρίζες των νεύρων, τα αιμοφόρα αγγεία, τους μαλακούς ιστούς καθώς και τα εσωτερικά όργανα. Με την ήττα όλων των τμημάτων ταυτόχρονα, η οστεοχονδρωσία ονομάζεται ήδη γενικευμένη.
αρθρώσεις
Η αρθρική οστεοχόνδρωση, κατά κανόνα, έχει μικρή επίδραση στην εργασία των εσωτερικών οργάνων, αλλά προκαλεί σημαντικά προβλήματα στη ζωή του ασθενούς. Ανάλογα με την πληγείσα περιοχή, αυτό οδηγεί σε μια σειρά τραυματισμών, όπως εξαρθρήματα και υπεξαρθρώσεις των αρθρώσεων του ώμου, του γόνατος και του ισχίου. Αυτό οφείλεται στην αυξημένη αστάθεια του χόνδρου. Συχνά οδηγεί σε μυϊκή ατροφία, πλήρη ακινητοποίηση της περιοχής και, κατά συνέπεια, αναπηρία.
πρόβλεψη
Η καλύτερη πρόγνωση για κάθε τύπο οστεοχονδρωσίας γίνεται στο πρώτο στάδιο, όταν οι παθολογικές διεργασίες έχουν μόλις αναπτυχθεί και ανταποκρίνονται καλά στη θεραπεία. Καθώς η ασθένεια εξελίσσεται, είναι σχεδόν αδύνατη η αποκατάσταση των τμημάτων. Σε τέτοιες περιπτώσεις, είναι πιο πιθανό να περιέχει την παθολογία.
Εάν η νόσος καθυστερήσει στο στάδιο 4, η θεραπεία θα απαιτήσει χειρουργική επέμβαση. Η χειρότερη πρόγνωση συνήθως αποδίδεται σε εκτεταμένη οστεοχόνδρωση.